Blog Wojciecha Majcherka

Wiem, że są ważniejsze sprawy, bardziej emocjonujące, ale czasami te, o których się nie mówi, też są ważne. A nie znalazłem jak dotychczas żadnej oficjalnej informacji o tym, że Agencja Kreacji Teatru Telewizji przestała istnieć. Trzy lata temu nowe władze Telewizji Polskiej chwaliły się jej powstaniem, przypisując sobie w ten sposób dzieło odrodzenia Teatru Telewizji. Sławny kuzyn, Jan Maria Tomaszewski, obwieszczał to wszem i wobec przy każdej okazji. Tak jak narodziny były głośne, likwidacja odbywa się w ciszy. Co się stało, że flagowa jednostka służąca realizacji misji telewizji publicznej, jest właśnie zwijana? Można odnieść wrażenie, że nie interesuje to nawet

Czytaj dalej

Przy wigilijnym stole, jak nakazuje tradycja, zostawia się jedno nakrycie dla niespodziewanego gościa. W tym pandemicznym roku wolne miejsce nabiera szczególnej symboliki. Oznacza nie tego, kto może przyjść, a raczej kogoś, kto na pewno do wieczerzy nie zasiądzie. Od wielu miesięcy codziennie słyszymy komunikaty o liczbie zakażonych i tę drugą liczbę, którą dziennikarze określają czasem mianem: ponurej statystyki. Liczby jak liczby. Ale przecież za każdą z nich kryje się człowiek. Były ostatnio tygodnie, gdy niemal codziennie przychodziły wiadomości o śmierci kogoś, kogo się znało – bliżej lub dalej, ale kto pozostawił jakiś ślad w pamięci. Mniejsza już o to, czy

Czytaj dalej

Tyle się dzieje, a tyle przestaje się dziać, że człowiek wpada w stupor. Może jakimś ratunkiem jest ożywienie myśli tym, co się wydarzyło. Tydzień temu byłem w Legnicy na jubileuszu 20-lecia premiery Ballady o Zakaczawiu. W teatrze jak wiadomo jubileusze są pięknym dowodem pamięci o tej ulotnej sztuce, a dzisiaj może nawet nabierają szczególnego znaczenia. Skoro bieżące premiery muszą być przesuwane albo są odwoływane, to jubileusz staje się wydarzeniem zastępczym. Wspomnienie dawnej premiery musi być erzacem święta teatralnego, jakim jest nowy spektakl. Ma to swoje dobre strony, bo w końcu nie wiemy, czy nowa premiera się uda, a sięgając do

Czytaj dalej

Nie wiem, kto wymyślił, aby Waldemara Raźniaka zaproponować na stanowisko dyrektora Starego Teatru, ale niewątpliwie była to napoleońska głowa. Bo to cesarz lubił błyskawicznie awansować swoich żołnierzy, wszak mawiał, że każdy z nich nosi w tornistrze marszałkowską buławę. Inna rzecz, że na ogół miał nosa w swoich wyborach, choć jego marszałkowie, przynajmniej ci, którzy przeżyli liczne kampanie, na koniec małego kaprala zdradzili. Czy Waldemar Raźniak okaże się tym marszałkiem ministra Glińskiego, który wybawi Stary Teatr? Można sobie oczywiście na ten temat ironizować, choć sprawa nie jest zabawna. Oto jednym z najważniejszych polskich teatrów, o wspaniałej tradycji, ma pokierować człowiek, który

Czytaj dalej

Obejrzałem program przedstawiający jesienną ramówkę TVP Kultura. Miejmy nadzieję, że to, co zobaczymy w nadchodzącym sezonie będzie lepsze od tego, jak zapowiedziano tę moc atrakcji. Z wiadomych powodów oczywiście ze szczególnym zaciekawieniem oczekiwałem wiadomości na temat teatru, jakie premiery szykuje kanał, może jakieś nowe cykle. I tu niestety spotkał mnie zawód, ponieważ dowiedziałem się tylko o jednym nowym spektaklu, który pojawi się jesienią, a będzie to monodram Małgorzaty Bogdańskiej Nie lubię pana, panie Fellini w reżyserii Marka Koterskiego. Trudno powiedzieć, czy to jest zapowiedź kontynuacji cyklu Scena Monodramu TVP Kultura, który był realizowany w ubiegłym roku? Przy całej wszakże sympatii

Czytaj dalej

„Po 15 latach pracy, wielu godzinach potu i wspaniałości zwolnienie mnie z TVP Kultura (przez telefon) trwało 2 minuty. Alleluja!” – napisała dzisiaj na Facebooku Agnieszka Szydłowska. Właściwie należało się tej decyzji spodziewać, ponieważ Agnieszka mocno zaangażowała się w protest redaktorów radiowej Trójki, występowała w ich delegacji przed senacką komisją kultury i bardzo dzielnie broniła zwolnionych i oszkalowanych kolegów oraz prawa dziennikarzy do pracy bez nacisków politycznych. Sytuacja w Trójce, jak wiadomo, nieco się zmieniła, ale nie na tyle, by wszyscy jej twórcy uznali, że jest w porządku. Bo nie jest. Ważnych głosów radia wciąż nie ma na antenie. Wśród

Czytaj dalej

Przeglądając stare papiery natrafiłem na zeszyt, w którym pisałem dziennik z wakacji 1980 roku. Skończyłem wtedy siódmą klasę szkoły podstawowej. Na wakacje niemal jak co roku wyjechałem do Koła, gdzie nasza ciocia, moja chrzestna, miała dom na przedmieściach z dużym ogrodem. Towarzyszył mi tam kuzyn, Bartek, który mieszkał w Szczecinie. Dojeżdżał też mój brat. W domu zresztą bywało pełno ludzi, znanych mi i nieznanych. Zapiski z dziennika nie należy oczywiście traktować poważnie, choć dla mnie mają wartość lekko sentymentalną. To było tamto lato. Mija 40 lat. 7 VI, sobota Dzień był niezwykle pogodny. Właściwie powinienem się cieszyć, jest koniec roku!

Czytaj dalej

Każdy niemal dzień przynosi jakąś wypowiedź przedstawiciela obecnej władzy, po której powstaje wrażenie, że sięgnęliśmy dna. Ale wtedy, jak w tym zużytym aforyzmie Leca, słyszymy pukanie od spodu. Ostatnio w ten sposób odezwała się europosłanka Beata Mazurek, która postanowiła zareagować na rozmowę Katarzyny Janowskiej z Januszem Gajosem, odbytą w ramach Owsiakowej Akademii Sztuk Przepięknych. Wybitny aktor krytycznie się w niej wyraził o prezesie rządzącej partii: “Mały człowiek jednym ruchem ręki podzielił nasz kraj i nas samych na dwie części. To jest zbrodnia”. Na co p. Mazurek stwierdziła: “Wyraźnie widać, że PRL, Czterej pancerni i pies odcisnęły trwały ślad na mózgu Gajosa.

Czytaj dalej

Stało się to, co rozum przewidywał, choć serce miało nadzieję, że głowa się pomyli.   Przypominam sobie wszystkie prezydenckie wybory ostatniego 30-lecia i właściwie tylko raz mój kandydat wygrał, więc do porażek raczej jestem przyzwyczajony, co prawda miały one różną zawartość goryczy. Wczorajsza na pewno źle smakuje.  Niedobrze byłoby jednak, gdyby zawiedzione nadzieje teraz zdominowały nastrój przegranych, a już w szczególności chęć rozliczeń porażki i deliberowanie: kto nie poszedł, kto nie poparł dość wyraźnie, może trzeba było zrobić to albo tamto. Przerzucanie winy na tzw. tamtą stronę też niewiele da. Prawdą jest, że ta kampania nie była uczciwą rywalizacją. Propaganda zadziałała

Czytaj dalej

W Lublinie odbył się konkurs na dyrektora Teatru im. Osterwy. Zakończył się niczym, bo też można odnieść wrażenie, że nie chodziło w nim o to, aby dokonać wyboru dyrektora, a raczej o to, by nie wybrać dotychczasowej dyrektorki, Doroty Ignatjew, która zdecydowała się do konkursu stanąć. Nie wiemy zatem, kto będzie nowym szefem Osterwy, ale mamy za to pewność, kto nim nie będzie. Ciekawe jednak, jak bardzo następca Ignatjew będzie musiał udowodnić, że nią nie jest. *  W Teatrze im. Jaracza w Łodzi też nie wiedzą, co się planuje w sprawie ich dyrekcji. Aktorzy napisali list w obronie Waldemara Zawodzińskiego,

Czytaj dalej