Wystartował nowy portal: Teatralny.pl. Patronują mu Fundacja Teatr Nie-Taki i Unia Polskich Teatrów. Redaktorem jest Katarzyna Knychalska. Portal dotuje Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Byłem zaproszony do napisania tekstu na otwarcie Teatralnego.pl, ale coś mi weny zabrakło. Mam nadzieję, że p. Katarzyna się nie obrazi, jeśli sformułuję u siebie parę uwag po pierwszym oglądzie i lekturze portalu.
1. Portale internetowe najpierw ocenia się po wyglądzie i po tym, jak się w nich nawiguje. Ja akurat nie mam tu specjalnie oka. Generalnie design Teatralnego.pl wydaje mi się spokojny, klarowny, zwolennicy wyrafinowanych pomysłów graficznych będą zawiedzeni, bo raczej portal zaleca się prostotą. Trochę bym się czepiał działu Repertuary, w którym można szukać informacji wedle tytułu spektaklu i miasta. Ale prawdę mówiąc normalny widz wybierając przedstawienie raczej kieruje się przede wszystkim konkretnym teatrem i terminem. Jeśli w mieście jest jeden teatr – nie ma sprawy. Ale w Warszawie wybór już jest dużo większy, na razie zresztą Teatralny.pl nie podaje, co można zobaczyć w stołecznych teatrach. Istnieje jeszcze Baza Teatrów, pod hasłem: Warszawa wyskakują dziesiątki nazw, ale ufunduję nagrodę dla tego, kto objaśni mi klucz, wedle którego poszczególne teatry zostały przedstawione (bo na pewno niealfabetycznie). Jest jeszcze Bazar, czyli baza informacji, którą ludzie teatru sami o sobie tworzą. Są także inne linki, których nie będę opisywał, bo przecież każdy może je obejrzeć.
2. Generalnie mam wrażenie, że portal w tej chwili jest bardziej stroną internetową pisma teatralnego. Eksponowane są teksty, które funkcjonują w działach: Recenzje, Opinie, Rozmowy, Ludzie. Podział łatwy do opanowania. Redaktorem jak wspomniałem jest Katarzyna Knychalska, ale Teatralny.pl ma jeszcze redakcje terenowe: w Warszawie, Krakowie, Poznaniu, Gdańsku i we Wrocławiu (w planach są Katowice). Redakcje tworzą krytycy doświadczeni, koleżanki oraz koledzy znani i lubiani. Młodsi adepci pracy krytycznej są ostrożnie wprowadzani. Ma to swoje dobre strony, bo teksty są porządnie napisane, charakteryzują się stylem poszczególnych autorów (nie sposób pomylić Ewy Obrębowskiej z Tomaszem Mościckim), a przede wszystkim rzetelne w opisach i ocenach przedstawień. Gdybym znowu miał się czepiać, to w debiucie zadbałbym o większą aktualność. Jeśli w miniony weekend odbyła się premiera w Starym Teatrze w Krakowie, to chętnie bym już przeczytał, co Teatralny.pl ma o niej do powiedzenia. W Warszawie też już są nowsze spektakle niż Absolwent w Dramatycznym. Podoba mi się deklaracja redakcji, że chce pisać o teatrach pomijanych, ale pierwszego dnia jakoś nie rzuciło się to w oczy. Dominują poza Radomiem sceny z dużych ośrodków. Zapomniałem o jednym – jest na portalu link pod hasłem: Pogotowie Krytyczne i tam teatry mogą zgłaszać pilną potrzebę poddania się recenzji. Nie wiem, czy krytycy wysyłani do takich przypadków mają jakieś specjalne kitle?
3. Jest na portalu dział Opinie, w którym opublikowano na razie teksty Lecha Raczaka, Juliusza Tyszki, Macieja Wojtyszki oraz Joanny Ostrowskiej. Felieton oczywiście rządzi się swoimi prawami, najbardziej zwrócił moją uwagę nekrolog Teatru Telewizji, który napisał Wojtyszko. Czytając go trudno się zorientować, co konkretnie było powodem zgonu. Do śmierci może Teatrowi TV jeszcze daleko, ale stało się rzeczywiście coś, co może budzić niepokój. W Opiniach zabrakło mi jednak żywszej publicystyki, jest przecież parę bieżących spraw życia teatralnego, które mogą wywołać dyskusje (Instytut Teatralny, przyszłość teatrów warszawskich, konkursy dyrekcyjne). Miejmy nadzieję, że Teatralny.pl będzie w nich uczestniczył, a może też inicjował.
4. Podsumowując: dzisiejsze otwarcie portalu to pierwsze koty za płoty. Z pewnością jego powstanie należy powitać z radością, że oto w Internecie pojawiło się miejsce do kompetentnego pisania o teatrze. Być może pogłoski o śmierci krytyki teatralnej stały się tym samym przedwczesne. Teatry ucieszą się szczególnie, bo jest szansa, żeby ich działalność była lepiej odnotowywana. Publiczność chodząca do teatru i chcąca o nim czytać będzie miała, miejmy nadzieję, źródło rzetelnej informacji i opinii. Redakcji wypada życzyć powodzenia w tym zbożnym celu, zdobycia zaufania i dobrych pomysłów.