Parę razy przy różnych okazjach marudziłem w tych zapiskach na brak biografii i monografii najważniejszych ludzi polskiego teatru powojennego. Niczym Dama Młoda w Salonie Warszawskim pod adresem teatrologów i teatrolożek rzucałem gniewne: czemu to o tym pisać nie chcecie, Państwo? Kiedy więc spostrzegłem w Trafficu książkę Elżbiety Baniewicz Erwin Axer. Teatr słowa i myśli natychmiast ją nabyłem nie bacząc na cenę. Na mojej liście artystów do opisania Axer zajmował wysokie miejsce, więc ucieszyłem się, że przynajmniej on znalazł badacza swojej twórczości. Książka Baniewicz o Axerze nie jest jej debiutem, gdy idzie o monografie artystów – opublikowała już tego typu prace