Czy urlop może być pokutą? Może. A za co trzeba odpłacić? Ano, za swawolne życie w ciągu całego roku. Nie zna życia, kto nie służył w marynarce – powiedzenie zasadne nad naszym, pięknym morzem należy strawestować: nie zna życia, kto nie służył przy dzieciach. Podobno w Polsce mamy już problem z przyrostem naturalnym, ale pytam się: gdzie jest ten problem? Na pewno nie tam, gdzie spędzam urlop. Tam – w cudownych okolicznościach przyrody – średnia małoletnich na metr kwadratowy przekracza znacznie liczbę dorosłych. I rośnie z roku na rok. I w tym sensie tylko przyrost może być problemem. Dzieci się

Czytaj dalej

Wygląda na to, że Ósemki stały się na chwilę bohaterem sezonu ogórkowego. Najpierw Ewa Wójciak dostała reprymendę od wiceprezydenta Poznania (nb z ramienia PO) za poparcie Palikota. A teraz czytam, że jeleniogórska Solidarność obraziła się na artystów za to samo i domaga się, żeby odwołać występy teatru, które zaplanowano z okazji 30-lecia powstania związku. Jak się obrócisz, dupa z tyłu – mawia moja mama. Wiem, że żyjemy w kraju nieustannej paranoi, ale czy stosunek do Palikota ma być teraz sprawdzianem towarzyskim? Popierasz go? – nie chcę cię znać. Nie popierasz? – to spadaj, nie będziemy gadać. Przewodniczący jeleniogórskiej Solidarności z

Czytaj dalej

Jakiś czas temu Teatr Ósmego Dnia opublikował list popierający Janusz Palikota za jego walkę z hipokryzją. Dzisiaj czytam, że z tego powodu Ewę Wójciak wezwał na tzw. dywanik wiceprezydent Poznania. W wyniku spotkania na stronie internetowej Ósemek zamieszczone zostało oświadczenie podpisane przez Ewę: „Na życzenie Zastępcy Prezydenta Poznania Sławomira Hinca informuję, że poparcia Januszowi Palikotowi udzielił zespół artystów funkcjonujący w przestrzeni publicznej od ponad trzydziestu lat [chyba powinno być: od ponad 40 lat – przyp. W.M.] pod nazwą Teatr Ósmego Dnia, a nie Teatr Ósmego Dnia – instytucja kultury miasta Poznania. Również jako dyrektor zespołu artystycznego pod nazwą Teatr Ósmego

Czytaj dalej

To jest prawdziwa sztuka marketingu z książki słabej, pełnej błędów uczynić przedmiot dyskusji, która ożywia sezon ogórkowy. Czytam na portalu „Krytyki Politycznej” tekst Witolda Mrozka, który komentuje polemiki krytyków z osławioną „Wątrobą”. Osoby odpowiedzialne za „słownik” (jak Nowak i Pawłowski) czy życzliwe tej publikacji (jak Mrozek) dość sprytnie próbują narzucić „dyskurs”, który ma zatuszować jej słabości i przerzucić spór na nowe pole. „Dla mnie – pisze Mrozek – Słownik polskiego teatru po 1997 roku nie jest szarżą młodych twórców, z irokezami czy w bojówkach, na redutę odzianych w szare marynarki i obwieszonych ryngrafami konfederatów barskich polskiej krytyki teatralnej. (…) konflikt ten – jak

Czytaj dalej

W dzisiejszym felietonie w „Gazecie Stołecznej”, Roman Pawłowski, redaktor osławionej „Wątroby. Słownika polskiego teatru po 1997 roku” daje odpór krytyce, jaka spadła na tę pracę ze strony plejady kolegów po fachu w ankiecie, zamieszczonej w dodatku Kultura „Dziennika”. Ale Pawłowski zamiast bronić się przed zarzutami, tłumaczyć z wytkniętych błędów, nie mówiąc już o zwykłych przeprosinach za pomyłki, które kompromitują wydawnictwo, formułuje taką oto radę dla krytyków: „zamiast się żołądkować, niech ułożą sami słownik teatru, z którym się utożsamiają. Mam nawet stosowny tytuł dla takiej publikacji – »Woreczek żółciowy». Zróbcie to lepiej, wtedy pogadamy”. Jakaż to jest prosta i skuteczna rada na wszelką

Czytaj dalej

Rok temu zaczynałem pisać ten blog od notki o Koenigu. Akurat była pierwsza rocznica jego śmierci. Ktoś prosił mnie ostatnio, by pożyczyć stary numer „Teatru”, poświęcony Teatrowi TV. Przypomniałem sobie, że opublikowaliśmy w nim rozmowę z Koenigiem, który sprawował wówczas funkcję szefa telewizyjnego teatru. Robiąc ten wywiad próbowałem Koeniga sprowokować pytaniem, czy w obliczu ekspansji nowoczesnych form telewizyjnych – videoclipu, „mydalnych oper” – nie obawia się, że Teatrowi TV grozi, iż stanie się skansenem. Koenig odpowiedział, że grozi, ale jednocześnie dodał: „Videoclip kocham i podziwiam, zazdroszczę mu inteligencji, pomysłowości i perfekcji. Jest jednak w naturze ludzkiej coś, co po jakimś

Czytaj dalej

W liście otwartym Andrzeja Seweryna, w którym powiadamia opinię publiczną o problemach związanych z rozpoczęciem misji prowadzenia Teatru Polskiego, najbardziej zdumiewa mnie fakt, że Urząd Marszałkowski nie podpisał do tej pory z artystą umowy, choć jego kandydatura na dyrektora zatwierdzona został we wrześniu ubiegłego roku. Czyli sytuacja jest groteskowa. Seweryn przygotował szczegółowe plany artystyczne na sezon 2010/2011, angażując do nich również twórców zagranicznych, oficjalnie je ogłosił i zaczął wdrażać, gdy okazało się, że na realizację nie ma pieniędzy. Ale wszystko to robił na słowo honoru marszałka Struzika. Nie wiem, jak załatwia się takie sprawy we Francji, ale u nas raczej

Czytaj dalej

Maciej Nowak polemizuje z Jackiem Wakarem po jego filipce przeciwko Monice Strzępce, która ogłosiła gotowość głosowania na Jarosława Kaczyńskiego. Nowak stwierdza, że Wakar w swoim tekście zdradza istotę sporu w polskim teatrze, którego natura nie jest estetyczna a polityczno-ideowa. Jest po prostu sporem między lewicą a prawicą. „Punktem wyjścia do nowej, zasadniczej dyskusji o postawie polskiego teatru powinna być nauka wielkiego mędrca naszego teatru okresu powojennego Zygmunta Hübnera, który przypominał, że środowiska twórcze niezależnie od ustroju, w którym funkcjonują, zawsze pozostawać powinny w opozycji wobec władzy. Zgodnie z tym przesłaniem Monika Strzępka w swoim teatrze próbuje zrozumieć, dlaczego 47,37% głosujących

Czytaj dalej

I czyż futbol nie jest piękną grą? Czyż nie jest cudownie nieprzewidywalny – jak życie samo? Można snuć teorie, wyciągać wnioski z przeszłych dziejów, wskazywać tzw. murowanych faworytów – a tu figa! Nic nie jest tak jak się państwu zdaje – że strawestuję tytuł sztuki Pirandella, którego ojczyzna już nie ma swojej reprezentacji na Mundialu. Mnie się zdawało, że w finale zagra Brazylia z Argentyną i wygra Brazylia. Nawet postawiłem na to 10 złotych. I już jestem spokojny, już się nie emocjonuję, czy tak się stanie, czy nie? Przegrałem z kretesem. I teraz oszołomiony klęską nie jestem w stanie niczego

Czytaj dalej

Agnieszka O. z Krakowa zapytuje: dlaczego nie napisałem jeszcze o Mundialu? Agnieszka jest kibicką zawołaną i swoim pytaniem, a nawet, jak rozumiem, pretensją uświadamia mi tendencję, która, by użyć określenia z jakże teatralną konotacją, n i e p o s t r z e ż en i e weszła do życia. Bo trzeba to przyznać bez ogródek: kobiety coraz bardziej interesują się futbolem. Przykładów na to zjawisko w swoim otoczeniu znajduję bez liku. Już w pierwszym dniu Mundialu do mojego pokoju redakcyjnego zaszła przesympatyczna koleżanka Monika, ogłaszając, że przyjmuje zakłady: kto zdobędzie mistrzostwo? Przy czym jak to niewiasty w dzisiejszych

Czytaj dalej